شروع کوهنوردی از چهل سالگی

با آنکه از سال‌۹۶ کوه‌نوردی را شروع کرده، بیشتر قله‌های خراسان رضوی و خراسان شمالی مانند یامان داغی، شاه‌جهان، شیرباد و حتی شاهوار، بلندترین قله در شمال شرق ایران، را فتح کرده است.

سعیده امرالزمان هنگامی‌که نزدیک چهل‌سال داشته، کوه‌نوردی را شروع کرده است و حالا با آنکه گاهی زانوهایش درد می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند این رشته هیجان‌انگیز را کنار بگذارد. این کوه‌نورد محله سیدی به‌تازگی از صعود دماوند برگشته و عزمش را جزم کرده است تا آرارات را فتح کند.

کوه‌نوردی از دوره نوجوانی

حالا که می‌خواهد از علاقه‌اش به کوه بگوید، تا دوره نوجوانی‌اش به عقب برمی‌گردد. همان زمان که همراه خانواده‌اش برای پیمایش کوه‌های آب و برق و سایر کوه‌های اطراف شهرمان، روز‌های تعطیل به دل طبیعت می‌زد. با آنکه بعد از دوران نوجوانی و جوانی دیگر ورزش نکرد، اشتیاقش را داشت که بار دیگر به دل کوه بزند.

این موقعیت تا سال‌۹۶ برایش پیش نیامد. او می‌گوید: سال‌۹۶ به پیشنهاد یکی از همکارانم به‌صورت تفریحی به پیمایش کوه رفتم. برنامه ساده‌ای بود، اما آن حس خوبی که از این کار برایم ایجاد شد، فراموشم نشد و فوق‌العاده بود.

این آغازی برای صعود‌های دیگر این کوه‌نورد بوده است. ابتدا تجهیزاتش ساده بوده، اما هر‌چه برنامه‌ها حرفه‌ای‌تر شده، او هم خودش را مجهزتر کرده است. امرالزمان می‌گوید: برای اینکه آمادگی جسمانی‌ام را تقویت کنم، عصر‌ها به‌همراه همسر و فرزندانم به پیاده‌روی می‌رفتم. کلاس‌های مختلفی از‌جمله سنگ‌نوردی، امداد و نجات در کوه را گذراندم.

سعیده‌خانم معتقد است کوه‌نوردی یکی از بهترین تفریحات و ورزشی شاد به حساب می‌آید و می‌توان با پیمایش‌های ساده و نصفه‌روزه در دامن طبیعت، از انرژی خوب آن بهره گرفت.

دماوند جذبه خاصی دارد

امرالزمان شهریور امسال از جبهه جنوبی به دماوند صعود کرده است و از این می‌گوید که جذبه دماوند بسیار زیاد است. او حرفش را این‌گونه ادامه می‌دهد: می‌خواستم به سبلان بروم و بعد برای دماوند آماده شوم، اما خیلی اتفاقی، برنامه صعود به دماوند جور شد.

برای صعود به‌صورت انفرادی در سایت ثبت‌نام کردم. یک گروه پنج‌نفره تشکیل دادیم که هیچ‌کدام همدیگر را نمی‌شناختیم. دوستان خوبی شدیم و توانستیم صعود خاطره‌انگیزی داشته باشیم. دماوند آن‌قدر زیباست که دوست دارم سال آینده هم به این قله صعود کنم.

او فتح کوه را بسیار لذت‌بخش توصیف می‌کند، اما بدون شک این صعود‌ها بدون سختی نیست؛ در‌این‌باره می‌گوید: طعم فتح قله‌ها را کسی می‌چشد که با همه وجودش، مسیر سربالایی و سختی‌های کوه را تحمل کند. بعد از این سختی‌هاست که قله در‌برابر اراده‌اش سر خم می‌کند.

امرالزمان از اینکه برخی گروه‌ها یا افراد به طبیعت احترام نمی‌گذارند و زباله‌هایشان را در کوه رها می‌کنند، گلایه دارد و می‌گوید: در مسیر برگشت از کوه تلاش می‌کنیم زباله‌ها را جمع کنیم؛ حتی گاهی پیمایش‌هایی برای جمع‌کردن زباله‌ها برگزار می‌کنیم، اما به‌طور کلی هر‌فردی باید خود را مسئول طبیعت بداند.